آزادی مناطق اشغالی جمهوری اذربایجان از اشغال ارمنیها
با سلام بعد از مدتها به خدمت خوانندگان محترم صفحه خودمان که چیزی بیشتر از درد دل نیست آمدیم.
برای این غیبت خیلی عذر ها دارم:
- علیرغم مزایای پایین شغلم و مقدار کم آن (که البته چرخمان را می گرداند و شکر گزار هستم)کار سازمانی و شغلی ام که معنی دیگر آن آبادانی و سربلندی کشورمان ایران از بلوچستان تا خوزستان و تا کرمان و تا گیلان و مشهد و کلات نادری و تا کرمانشاه و کردستان هست و در زندگی ام برای آن بالاترین اهمیت را قائلم و دارد این شغل کاری به پایان می رسد.
- کار زنبورداری که آنهم مزایای اقتصادی ندارد ولی دو تا مزیت دارد 1- وقتم را پرمی کند و حرف زدن با زنبوران خیلی بهتر از حرف زدن با بعضی هاست 2- مزیت دوم برداشت سالانه حدود 350 کیلو عسل نیمه خوب تا حدودی خوب . و این از بابت اینکه به کیفیت در هر کاری بیشتر اهمیت می دهم هست .
-کار کارشناسی در امور آب که هر چند در سال چند تا بیشتر نیست ولی بعضی وقتها بدلیل همان کیفیت خواهی گاهی یک ماه با ان کلنجار می روم و گاهی تا ساعت 3شب بیدار باشم.
بلی عمده گرفتاری همان بود که عرض کردم و امروز قصد دارم کمی وقت شما خواننده محترم را بگیرم .
راستی عبارت "خواننده محترم " را بکار بردم و راستی خواننده های من چه کسانی هستند گاهی که به قسمت تعداد مراجعین نگاه می کنم روزانه گاهی 60 و گاهی 33 خواننده را می بینم ولی واقع نمی دانم که این اعداد واقعی هست یعنی روزانه حدود 50 نفر از این وب که به علت کم کاری من تعطیل هم شده دیدار می کنند .
و راستی اگر این تعداد هستند چه کسانی هستند و این خیلی برایم سخت و ناسپاسانه هست که انها می دانند مطالب را چه کسی می نویسد ولی من نمی دانم خوانندگان چه کسانی هستند .و راستی اگر این وب روزانه مثلا 40 بازدید کننده داره چرا پیغامی نیست ؟
و گاهی فکر می کنم که وقتی خوانندگان می خوانند و دم نمی زنند آیا نوشتن بدرد می خورد؟
بفرض اینکه خوانندگان هم نظر ندهند بنده می نویسم چون اینجا تنها جایی هست که من به حضور خوانندگان محترم می رسم .
تازه آیا ممکن است این نوشته ها بدرد آیندگان بخورد؟ آیا آنها وقت خواندن این نوشته ها را خواهند داشت . منی که در عرض این سالها وقت خواندن یک کتاب را نداشته ام از کجا معلوم آیندگان این وقت را خواهند داشت .
اما نوشتن در وب کمی نگرانی دارد چرا کسی که کتاب را می نویسد حداقل ممکنه در کوران قضایا و روزگار یک جلد از کتابش بماند اما این نوشته ها در وب این نگرانی هست که روزی محو شوند نمی دانم این نگرانی پایه علمی دارد یانه؟ نمی دانم که این نوشته ها در صفحات مجازی تا چند سال باقی هستند نکند یک روز و روزگاری سازنده این صفحات به سرش بزند در قلمرو خودش این صفحات را محو کند .
اگر یک روز این نوشته ها گم و گور نشوند در آینده شاید کسانی باشند که بگویند ببینیم که گذشتگان چه تفکری داشته اند آنوقت چیزی گیرشان می آید و دستی به این نوشته ها می برند.
بعد از این چرند و پرند ( عمدا این عبارت را نوشتم تا یادی از ادیب بزرگ ایران " دخو " بکنیم ) . راستی نویسنده چرند و پرند چه کسی بود یادم نیست؟
-------------------------------------
این سطور بالا مقدمه نوشته ما شد اما اصل مطلب چه هست . می خواهم مطلبی که امروزها در دور بر ما مهم شده و مهم هم بود را عرض کنم و آن بیرون راندن ارمنیها از سرزمین مقدس آذربایجان بود .
دوست ندارم و درست هم نیست به دین و مسلک کسی کم احترامی کرده باشم ولی ارمنیها خود این بی احترامی را کردند و قتلها کردند و افرادی را که شهر وند بودند کشاورز بودند دامدار بودند درو کردند و نسل کشی کردند کاری که عراقی ها در یورش به ایران کرند . .
که به هر حال گذشته است و صدام که می خواست پرچمش در در تهران بزند سالها نیست و ارمنیها هم با خفت خاک آذربایجان را ترک کردند ویادی بکنیم از شهیدان وطن در خاک خوزستان و نیز خدا هم بیامرزد این کسانی که در خوجالی جان باختند و نیز شهیدان و سربازان کشور جمهوری آذربایجان که ارمنیها را دور کردند .
اما باز قصد اصلی خودم را باز نگفته ام که هدفم از این نوشته چیست ؟
اگر راستش را بخواهید موضع کشورمان و هواداری مقامات کشورمان از حمایت یکپارچگی و استقلال جمهوری آذربایجان .
اگر می گویید که جمهوری اسلامی ایران کاری انجام نداده است پس رجوع کنیم به مواضع فرانسه که چطور از پاشینیان دفاع می کرد یا دولت روسیه که نتوانست کمک هایش را ادامه دهد . در هر حالب شاید عذده ای بگویند که این توافقی بین ترکیه، ایران و روسیه باشد که از دست پاشینیان به تنگ آمده بودند و مصلحت دانستند که جمهوری آذربایجان خاکهای خود را باز پس گیرد .
کاری ندارم به این تحلیلها . حقش بود زمینهای خود را بگیرد . اما اینجا هیچکس از ایران تشکر نکرد مگر الهام علیف رییس جمهور آذربایجان .
و واقعا حتی رسانه های ایران هم به آن نپرداختند .
اما جای تشکر دارد که سیستم تصمیم گیری کشورمان . در کنار آذربایجان ایستاد و استقلال و تمامیت ارضی آن کشور را ارج نهاد . والسلام .
تاسف و تسلیت بمناسبت در گذشت آقای حاج منصور انوری
آذربایجان ,ها ,هست ,نوشته ,هم ,کاری ,این نوشته ,نوشته ها ,جمهوری آذربایجان ,نمی دانم ,که به ,مناطق اشغالی جمهوری ,آزادی مناطق اشغالی
درباره این سایت