تسلیت به خانواده ها و عموم ملت ایران بمناسبت جانباختگان اتفاق ناگوار هواپیمای اوکرایینی . عزیزان به خود بیاییم

تسلیت به خانواده ها و عموم ملت ایران بمناسبت   جانباختگان  اتفاق ناگوار هواپیمای اوکرایینی  و مطلبی تحت عنوان عزیزان هموطن  به خود بیاییم .

هنوز چندی از ترور ناجوانمردانه و جنایتکارانه شهید سلیمانی نگذشته بود که مصیبتی دیگر پیش آمد و آن اینکه  عزیزانی دانشمند، مادرانی فداکار و بچه هایی نازنین جان دادند .

 

 عزیزان مثلش یادم نیست ولی همچو مثلی با این مفهوم وجود دارد که ای کسانیکه فرزند دارید مادر دارید خواهر دارید بر مرگ و مصیبت دیگران احساس غم و غصه بکنید و خدای ناکرده خوشحال نباشید.

چرا یک همچو صحبتی را پیش کشیدم ؟ این صحبت را بخاطر روز و احوال این روزهای کشورمان می کنم . دوستان به عنوان فرزندی از ایران زمین که کم هم عمر نکرده ام و سرد و گرم روزگار را هم تا حدودی دیده ام و  فردی قابل هم نیستم  بطور خلاصه عرض کنم که وقتی در یک حادثه ای یک نفر پایش لیز می خورد و  می افتد غیر از اینکه جان او آزرده می شود از این حادثه او ماهم ضرر می کنیم مثلا ممکن است او آموزگاری باشد که نخواهد توانست سر کلاس حاضر شود و دانش آموزانش از درس باز خواهند ماند یا اگر این فرد  راننده ای باشد اگر او صدمه ببیند ما هم به عنوان مسافر به مقصد نخواهیم رسید . اینها مثالهای جزیی هستند

اینها مثالهای ساده ای هستند . حال بپردازیم به مثالهای جدی تر

اگر این فرد استاد دانشگاهی یا پژشکی باشد یا خلبانی باشد همانطور که در  افتادن هواپیما دیدیم جامعه ایران و یا کانادا و اوکراین که ضرر خواهند کرد بلکه جامعه جهانی هم کلی دارایی معنوی  و پزشک و دانشمند خود را از دست خواهد داد .

اما در بعد نظامی . دوستان وقتی در سیستان و  بلوچستان سیلی می آید اگر خسارت بیاورد دود آن به چشم همه می رود و اگر در کردستان  یا آذربایجان کولبری جان خود را از دست می دهد باز مردم تهران شیراز و اهواز و زاهدان خسارت معنوی و مادی می بینند .

و اگر سربازی که وظیفه اش حراست از این کشور هست جان خود را از دست بدهد . همه ما بی سرباز و بی پناه می مانیم . روزگاری که ما برای خودمان کار می کردیم و الان هم به کار خودمان مشغولیم و البته کار بدی هم نمی کنیم این سرباز و پاسدار و نیروی انتظامی هست که در زحمت هست وقتی در جنگ عراق و ایران ما مشغول زندگی بودیم و برای ترقی و معاش خود در تلاش بودیم و هستیم این سلیمانی و سلیمانی ها بود که در باتلاقهای جبهه ها و دشت های خوزستان در عذاب بودند و تیر می خوردند و جان می باختند . .

عزیزان در همین خیابانها اگر دانشجویی که کتک می خورد و جانش آسیب می بیند و اگر نیروی انتظامی زخمی می شود اینها همه از بچه های ایران هستند . کسی در این کشور غریبه نیست همه از ایرانند . چه شده هست که همدیگر را اذیت می کنیم ؟ در این دعوا و کشمکش که تلفات پیش می آید و بانک اتش زده می شود پیروز میدان چه کسی هست ؟

همه ضرر می بینیم وقتی ما ایجا با همدیگر درگیریم در جاهای دیگر جهان امثال ما تولید علم می کنند . کالا درست می کنند و زندگی آرامی می کنند .

اصلا کشور ما چه ایرادی دارد که جوانان ما سرازیر کشورهایی شوند که آیین و و فرهنگ  آدابشان با ما فرق می کند ؟

چرا کشور خودمان را نسازیم ؟ چرا کاری کنیم که جوانان فرار را بر قرار ترجیح دهند . چرا خودمان کارخانه درست نکنیم که همین بچه ها اینجا کار کنند ؟

صلح و آشتی بهترین هدیه و سفارش اولیا هست برای ملت ها و بیشتر از همه داخل کشور خودمان .

هیچوقت کاری که با برادری و دوستی حل می شود با دعوی و  مرافعه حل نمی شود . عزیزان به خود بیاییم در این کشور نه بلوچ غریبه هست و نه ترک و نه عرب و نه کرد و نه مازندرانی و . . همه از ایرانیم . از این جنگ و دعوی خانگی همسایگان دور و نزدیک و  ان فرصت طلب استفاده می کنند .

دوستان زمان آن هست که بیدار شویم دسته بندی ایجاد نکنیم همه به حق خود قایل باشیم . نباشد که دانش آموز با نمره بیست از تحصیل در دانشگاه باز ماند و 230 دانش آموزی که در خبرها آمد و  نمره پایینتری را داشتند در صندلی های رشته پزشکی بنشینند . چرا به حق و حقوق خود قایل نیستیم و واقعا حق دانش اموز زرنگ هست که در رشته بالاتری تحصیل کند و البته نتیجه اش هم در ترقی علم پزشکی بالاتر خواهد بود .

منظورم اجرای عدالت توسط تک تک ملت و دولت هست . یکی بیست ساعت در شنلنروز کار می کند فقزط نون شب را در می اورد و بعضی اصلا کارنمی کنند و یا در معامله سوداگری هست میلیونها به جیب می زند البته مخالف پول در اوردن کسی نیستیم ولی از را ه حلال باشد و چیزی که مد نظر دین محمدی هست .

دوستان بنشینیم و کلاه خود را قاضی کنیم . دست در دست هم بدهیم و حقوق دیگران پایمال نکنیم به هموطن خودمان به همسایه خود کمک کنیم . به دانش اموزان مستعد کمک کنیم . احترام سرباز و پاسدار خود را احترام دانشجوی خود را احترام دانشمندان خود را حفظ کنیم . امریکا 200 سالی هست که آدم شده ولی ما مولوی ها داشته ایم فردوسی ها و نظامی ها و انوشیروانها و سعدی ها و حافظها و شهریارها و خواجه عبدالله انصاری ها و امیر کبیرها و ملاصدراها و خواجه نظام الملک ها و باکری ها و سلیمانی ها و دکتر حسابی ها و نیمایوشیج ها و  دکتر محمد امین  ریاحی ها و بشمار تا توانی .

این کشور شایسته شایسته ها هست و امید است بهتر ازین باشیم . والسلام و شب به خیر .